Krijn Giezen - Lost and Found
MacGuffin Magazine #9De berg puin is overwoekerd met bramenstruiken, maar met wat voorzichtig klimwerk kom ik boven op wat ooit de schuur was. Brokken gele en rode baksteen, een restje raamkozijn, verschillende soorten dakpannen, een stuk loodslab, een bemoste stoel, een gedeukte aluminium pan – wat eeuwig zonde.
Gemeenplaatsen
De GidsElk kunstenaarschap wemelt van de gemeenplaatsen. Repeterende anekdotes, topoi, die iedere kunstenaarsbiografie hetzelfde skelet geven: hij of zij, altijd alleen; echt talent ontrekt zich aan scholing; duizenden geroepen, slechts een handvol uitverkoren. Veel of weinig talent, kunstenaars stellen hun leven in dienst van iets dat het leven wil ontstijgen. Kunst gaat voor kroost, reikt voorbij de dood.
Introducing
animatieDe veelheid van medekunstenaars die ik ken, ontken, bewonder, haat, onderwaardeer, overwaardeer, volg op Instagram, ontmoet, ontwijk, stalk, nadoe, negeer, over wie ik lees, schrijf, meer zou moeten weten, met wie ik samenwerk, geslapen heb, waar ik in opga.
Immovably Centred
De Appel, AmsterdamIn De Appel nodigt Arnoud Holleman verschillende acteurs, curatoren en museumdirecteuren uit om de door hem geschreven tekst voor te lezen. De titel “Immovably Centred” is afgeleid van het motto dat Rainer Maria Rilke gebruikte voor zijn biografie over Auguste Rodin: ‘The hero is he who is immovably centred’. Rilke zet Rodin als bovenmenselijk genie op een voetstuk, Arnoud Holleman voert een hedendaagse kunstenaar op die zich, nog steeds, identificeert met zo'n soort kunstenaarschap.
Call me
immaterieel kunstwerk, ZwolleGeilheid of plechtigheid, daartussen zit niks. Kijk nu eens echt naar me. Ik sta alleen voor het stadhuis omdat ik toevallig door een wereldberoemde beeldhouwer 'gemaakt' ben; Rodin, het genie van de heftige emotie in het grote gebaar. Maar zoals ik hier sta is Rodin de enige die me nóóit met één vinger heeft aangeraakt. Was al een halve eeuw dood toen ik gegoten werd.
I Shot Madonna
media recyclingAls ze voorbij komt druk ik hysterisch, niet eens om een goede foto te maken, maar ik sta in het persvak en moet veinzen dat ik een echte fotograaf ben. Ik ben zo druk met m'n camera in de weer en ze passeert zo snel dat ik haar eigenlijk helemaal niet voorbij zie komen. De foto is onscherp. En uitgerekend die avond verscheen Madonna met zwart haar in plaats van het vertrouwde blond, dus niemand herkent haar op mijn foto.
Bert Luttjeboer
tekening, foto, tekstHet was bizar dat ik uren, dagen, zelfs weken kon tekenen en er toch niet in slaagde om in de buurt de komen van wat de camera in minder dan een seconde had gezien. Op een avond, na een lange dag geconcentreerd werken, ging ik naar een café om wat te drinken en daar was Bert.
Krijn Giezen - in memoriam
Metropolis MDe niche die hij voor zichzelf creëerde getuigt van een haat/liefde verhouding tot de kunst en dat zie je terug in het werk. Kunst geeft vrijheid, maar ze is ook overgecodeerd. Via een omweg sluit ze de geest evenzogoed weer op, in regels die even kafkaësk en beperkend kunnen zijn als de verregaande arboficatie van de firma Nederland, waar hij als landschapskunstenaar voortdurend mee te maken had.
Susan Sontag
tekening, foto, tekstIk heb fotografie altijd beschouwd als iets magisch en ben ervan overtuigd dat dit gebaseerd is op een vroege ervaring: toen ik klein was bestond er geen onderscheid tussen ding en afbeelding. Zoals kinderen zichzelf tot hun derde levensjaar onafscheidelijk zien van hun moeder, dacht ik dat object en beeld gewoon twee verschillende manifestaties van dezelfde energie waren.
Nu
Club Donny #1Wat er gebeurt is dat het gruis onder je voeten zich mengt met de ruis in je kop. En in de monotonie van de elkaar steeds opvolgende voetstappen komen dan de restgedachten als darmslakken los. Aanvankelijk is dat niet fijn. De cadans van je voetstappen en je ademhaling worden de haunted baseline onder het verhaal van je eigen leven, zoals je het op dat moment aan jezelf vertelt.
Artists Anonymous
Lowlands popfestivalDe afgelopen jaren waren er kunstenaars uitgenodigd die zich thuis voelden in een feestomgeving. Dit had een aantal levendige en speelse installaties opgeleverd, maar dit jaar kwam de ontluikende traditie in gevaar: om verschillende redenen was er bijna geen geld voor kunstprojecten. Het enige potje dat kon worden aangesproken was gereserveerd voor het drukken van de half miljoen papieren servetten die tijdens het festival zouden worden gebruikt.
Roosegaarde en Rodin
Metropolis MHet fascinerende is dat de mythe van Rodin zo’n omslag in de beeldvorming toelaat. Dat komt omdat mythes veranderlijk van aard zijn, tegen het leugenachtige aan. Onsterfelijkheid bestaat immers niet, maar als geloofsconstructie zijn ze legitiem. Kunst is geloof verpakt als ambacht.
Monsieur Holleman is certainly not Andy Warhol
De Groene AmsterdammerBeeldconsumptie. Beeldproductie. Beelddistributie. In de afgelopen decennia zijn deze drie steeds meer met elkaar verweven geraakt. Overtreedt de hergebruikende kunstenaar de wet? Want wie is de eigenaar van beelden? De film Museum, te zien in het Frans Halsmuseum in Haarlem, biedt inzicht. Tekst en beeld Arnoud Holleman, Groene Amsterdammer 25 februari 2015 - verschenen in nr. 9
Re-Magazine
samenwerking met Jop van BennekomDe grote verdienste van Re-Magazine is dat het zaken bloot legt die zelden in het openbaar tot uitdrukking komen en die meestal betrekking hebben op ogenschijnlijk triviale ervaringen en herinneringen die het grootste deel van het bestaan uitmaken. Naast deze redactionele eigenaardigheid is het prachtig vormgegeven en gefotografeerd, waarbij elk nummer een vorm heeft die past bij het onderwerp - Emily King, Frieze, oktober 2003.
Aaltje Kraak
heruitvoering van stadsbrand, HardenbergIn de Marslaan stond een rijtje van vijf jaren zestig-huizen te wachten op de sloop. De bouwnorm was in het centrum tot vierhoog verhoogd dus op die plek voldeden ze niet meer. De grote ramen, die de huizen ooit tot moderne doorzonwoningen hadden gemaakt waren nu dichtgetimmerd. Op het blanke hout van het underlayment stond over de volle lengte van het huizenblok met spuitbus geschreven: Weg met die zooi!
Het genie werkt - nog steeds
Musee Rodin heeft haar gespletenheid tegenwoordig goed in de hand. Iedereen die er werkt is in zekere zin nog steeds in dienst van Rodin, maar er is ook voortschrijdend inzicht, gebaseerd op wat je 'museale introspectie' kunt noemen. Bij de recente, grondige herinrichting van het museum is genialiteit als oude valkuil zo veel mogelijk vermeden. In plaats daarvan wordt werkelijkheidsbesef betracht, vanuit het besef dat elk eigen gelijk slechts tijdelijk is, in afwachting van (weer) een nieuwe Rodin.