Arnoud Holleman

Amsterdam — maandag 14 oktober, 2024
nl / en
#shop

Family and Friends

zeven tekeningen

Recente MeToo-schandalen hebben tot twee krachtige effecten geleid: woede en schaamte. Deze zijn nauw met elkaar verweven, want woede wordt vaak geuit door degene op wie de woede gericht is schaamte op te leggen. We straffen de ander met schaamte. (Ernst van Alphen in SHAME! and Masculinity)

Gemeenplaatsen

De Gids

Elk kunstenaarschap wemelt van de gemeenplaatsen. Repeterende anekdotes, topoi, die iedere kunstenaarsbiografie hetzelfde skelet geven: hij of zij, altijd alleen; echt talent ontrekt zich aan scholing; duizenden geroepen, slechts een handvol uitverkoren. Veel of weinig talent, kunstenaars stellen hun leven in dienst van iets dat het leven wil ontstijgen. Kunst gaat voor kroost, reikt voorbij de dood.

Another Erased Drawing

tekening

Veel van wat ik doe is hybride, en/of zet de maker(s) ervan niet centraal, maar wat op papier gebeurt is doorgaans goeie ouwe zelfexpressie. Jarenlang wilde het tekenen en collages maken daardoor niet mengen met de rest van mijn werk, tot ik op een dag ontdekte dat je kan besluiten om die scheiding te negeren.

Unqualified

tekening

Tegen iedereen met een burnout zeg ik: ga tekenen. Niet met een plan, of een idee, of een verwachting, of een ambitie, maar gewoon, tekenen. Met een potlood of krijt heen en weer over het papier, als een wandeling door de buurt. Zo zullen hand, hoofd en hart weer met elkaar verbonden raken.

I Shot Madonna

media recycling

Als ze voorbij komt druk ik hysterisch, niet eens om een goede foto te maken, maar ik sta in het persvak en moet veinzen dat ik een echte fotograaf ben. Ik ben zo druk met m'n camera in de weer en ze passeert zo snel dat ik haar eigenlijk helemaal niet voorbij zie komen. De foto is onscherp. En uitgerekend die avond verscheen Madonna met zwart haar in plaats van het vertrouwde blond, dus niemand herkent haar op mijn foto.

Bert Luttjeboer

tekening, foto, tekst

Het was bizar dat ik uren, dagen, zelfs weken kon tekenen en er toch niet in slaagde om in de buurt de komen van wat de camera in minder dan een seconde had gezien. Op een avond, na een lange dag geconcentreerd werken, ging ik naar een café om wat te drinken en daar was Bert.

Polaroid

editie

Polaroid van de voormalige Polaroid fabriek in Enschede. Ik fotografeerde het logo in 2001 als research voor de tentoonstelling 'Wij', over de culturele identiteit van Twente in Kunstvereniging Diepenheim. De fabriek sloot in 2008 en het logo werd een jaar later verwijderd. Polaroid is gemaakt in een oplage van 20, waarvan er enkele nog te koop zijn.

Susan Sontag

tekening, foto, tekst

Ik heb fotografie altijd beschouwd als iets magisch en ben ervan overtuigd dat dit gebaseerd is op een vroege ervaring: toen ik klein was bestond er geen onderscheid tussen ding en afbeelding. Zoals kinderen zichzelf tot hun derde levensjaar onafscheidelijk zien van hun moeder, dacht ik dat object en beeld gewoon twee verschillende manifestaties van dezelfde energie waren.

Lauren & Claudia

collage, tweezijdig

Lauren Hutton, de covergirl van Interview, werd gefotografeerd door Francesco Scavullo in 1973. Ze draagt Galanos - uit zijn spannende herfstcollectie van 1973. Accessoires zijn van Galanos, make-up is van Way Bandy en haar door Rick Gilette. De foto werd geherfotografeerd door Anuschka Blommers en Niels Schumm in 2003, met model Uta Eichhorn als Re-Magazine's covergirl Claudia. Ze draagt een zwarte jurk van Hermès. Styling Katja Rahlwes, make-up Renata Mandic.

Tekeningen 1995 - 1997

tekeningen

Met een zweepje onder z'n oksels geklemd 'berijdt' een naakte man een op z'n kop staand paard. Terwijl hij met z'n anus over de paardenlul glijdt, perst een eveneens naakte vrouw zich met moeite in het poepgat van het rijdier. Om haar daad kracht bij te zetten, duwt ze met haar hand tegen een denkbeeldige muur - een muur die tevens de kadrering vormt van het op papier getekende seksspelletje. (Nathalie Faber - Het Parool 3-2-1998)

Onkenhout

gegalvanizeerd brons, tekst

Kijkend naar het plantsoentje op de ansichtkaart vang ik een glimp op van mijn moeder in een niet geleefde versie van haar leven, waarin die Nico na dat avondje stappen wel van zich had laten horen. Dan had zij nu wellicht met een andere achternaam bij een ander haardvuur met een ander kind aan de wijn gezeten. In een moment van oedipale kortsluiting ervaar ik iets wat niet kan: dat ik er nooit geweest zou zijn.